Als fan van stripverhalen, zou ik nog een blog kunnen beginnen, maar dat laten we voorlopig maar achterwege. Vandaar deze ene bespreking van een "stripverhaal" in deze literatuurrubriek.
We hebben "Le Rapport De Brodeck" van Philippe Claudel al enkele jaren geleden besproken en geprezen: een heel donker verhaal over verraad, loyauteit en angst. Het is nu in een grafische roman omgezet door de Franse striptekenaar Manu Larcenet, die we kennen van strips als "De Dagelijkse Worsteling" (echt niet mijn ding) of als mede-illustrator van de Donjon-reeks.
In de twee volumes van Le Rapport De Brodeck overtreft hij zichzelf. Hij brengt de roman tot leven zoals het zelden is gebeurd. Zijn stijl is uiterst fijn en grof tegelijk, met veel zin voor de kleinste details, die sterk contrasteren met de ruwheid en het gebrek van harmonische vormgeving van de gezichten. De waarheidsgetrouwheid waarmee dieren worden afgebeeld wordt omgezet in verwrongen en duistere overdrijving wanneer mensen worden afgebeeld. Het geheel is somber, ijselijk, dreigend. Elke tekening verdient aandacht. Hij slaagt er ook in om bladzijden zonder tekst te hebben, met een bijna cinematografisch beeldvorming van landschappen en het dorp, maar ook van gebeurtenissen in het dorp zelf.
Hij heeft ook de structuur van de roman van Claudel gerespecteerd, door de huidige tijd te doorweven met flashbacks uit verschillende tijdsmomenten.
Het geheel is verbluffend. Een klein meesterwerk van de "graphic novel". Niet te missen.
No comments:
Post a Comment