Nederlandse titel : De Generaal In Zijn Labyrint
"The General In His Labyrinth" brengt een gefictionaliseerde biografie van Simon Bolivar. Alle basisingrediënten zijn uiteraard historisch correct, maar de interactie tussen de personages en veel van de context zijn verzonnen, hoewel uiteraard niet onmogelijk. De verteltijd is samengebald in de laatste dagen van het leven van "The General", na zijn vertrek uit Santa Fe De Bogota, op weg naar zijn vrijwillig vertrek naar Europa. Hij zal echter Latijns-Amerika nooit verlaten en sterven op het eind van datzelfde jaar. Het hele boek door is de tweespalt een integraal geheel van Bolivars denken en doen. Hij bevrijdt Latijns-Amerika van de Spaanse macht, maar houdt toch sterk aan alles Spaans om de maatschappij te organiseren, hij wil de macht afstaan, maar probeert zelfs zonder enig mandaat nog de touwtjes in handen te houden, maar ook in zijn persoonlijke relaties blijft hij politieke spelletjes spelen, ook met de vele vrouwen aan wie hij eeuwig trouw zweert maar die hij nadien nooit meer ziet. Bolivar is sterk en zwak tegelijk. Ziek en machtig, machteloos en allesbeheersend. "On his last night in Honda his strength was so diminished that during intermissions he had to inhale the fumes from the handkerchief soaked in cologne in order to revive, but he danced with so much enthusiasm and such youthful skill that without intending to, he confounded the tales of his fatal illness". En voor Garcia Marquez is dit natuurlijk het ideale speelveld om zijn kunnen te etaleren, zoals in volgende zinnen :
"The two memories did not seem to belong to the same life"
"It was not the perfidy of my enemies but the diligence of my friends that destroyed my glory"
"I know I'm ridiculed because in the same letter, on the same day, and to the same person I say first one thing and then the opposite, because I approved the plan for monarchy, or I didn't approve it, or somewhere I agreed with both positions at the same time".
De generaal kan zich wentelen in rijkdom, en cultureel zijn mannetje staan op de hoogste gala's van beschaving, maar hij is even thuis tussen de soldaten, slapend onder de blote hemel en op een harde mat.
Door het realiteitsgehalte is de plot natuurlijk wat ze is, maar Garcia Marquez gebruikt al zijn schrijftalent om er qua compositie en vertelstijl opnieuw een literair hoogtepunt van te maken. Werkelijk sterk, maar niet van het niveau van zijn ander boek in deze stijl "News Of A Kidnapping", ook een relaas van waar gebeurde feiten, maar dan een literair meesterwerk, zoals Truman Capote's "In Cold Blood" er ook één was.
Nederlandse titel : De Herfst Van De Patriarch
Nederlandse titel : De Generaal In Zijn Labyrint
Ik heb me voorgenomen alle verhalen en romans van Gabriel Garcia Marquez te lezen, en heb net "In Evil Hour" aan dat lijstje toegevoegd. Het is een novelle over een dorp aan een rivier ergens in Zuid-Amerika, een publicatie die net zijn "Honderd Jaar Eenzaamheid" voorafging. Van bij het begin dwingt Garcia Marquez de lezer in de personages, die herkenbaar, tegelijk karikaturaal zijn, maar tevens zeer menselijk en onvoorspelbaar. De burgemeester, de dokter, de tandarts, de rijke weduwe, de priester, de rechter, de kapper, de meid van de pastoor, de blinde grootmoeder, de boekhouder, ... elk personage biedt om beurt een vertelperspectief om in korte stukjes het verhaal te doen ontvouwen, in kleine situaties en dialogen. Daar is Marquez een absolute meester in en weinigen kunnen het hem nadoen. Zijn pen is zo economisch en raak en hij weet een perfect evenwicht te vinden tussen wat de lezer moet weten om niet af te haken en voldoende verzwijgend om spanning op te bouwen. Het verhaal is relatief simpel : 's nachts worden spotbrieven, of noem het roddelbrieven, aan de deuren van bepaalde huizen gehangen, met een beschijving van de schuinsmarcheerderij van de bewoner, een beschuldiging en bevestiging van geruchten die eigenlijk iedereen al heeft gehoord. Iedereen wil weten wie dit doet, iedereen wordt er zenuwachtig en onrustig van, maar aan de oppervlakte blijft de vriendelijkheid tussen de personages bestaan. Onderhuids wordt de spanning echter groter, en de verdraagzaamheid minder, ... Tegelijk is de novelle een politieke aanklacht tegen machtsmisbruik, valse democratie, de afwezigheid van gerechtigheid en recht. Het lezen waard.
