Louis de Bernières - Light over Liskeard (Vintage, 2024) **½

Because I enjoyed some of de Bernières novels, I keep coming back to his new books, even if the last ones were really disappointing. This one is mediocre at best. 

The main character, Q, a cryptographer working freelance for the British government to prevent hacking of the most vital computer infrastructure of the country, flees to the Cornish moors in anticipation of the IT armaggedon, when all systems will collapse because some lunatic with skills such as his own decides to do so. On the Bodmin Moor, he meets his neighbour Theo with his daughter Eva, who teaches him the skills to survive on the land. Occasionally, his young adult children Morgan and Charles come to visit, while his wife, from whom he's separating, remains in London. Because of Q's exceptional mathematical skills and high education level, he cannot be compared to any other 'prepper' or survivalist. 

That is the plot. To make it a little more interesting, there are ghosts and wild animals such as lynxes and aurochs, and crazy people running around the Moor : hippies, a man waiting for the rapture, a lone man on a horse. To keep the action going, there are a number of things that happen that have nothing to do with the core story, you cannot even call them subplots. For instance, his daughter Morgan sets a number of 'asks' for her new lover before she accepts him as a lover, like a princess in fairy tales. 

The chapters all have different narrators for unclear reasons, and half of the chapters can be omitted without changing anything to the story at all. 

The novel lacks writing discipline, focus, and especially emotional depth. Everything that happens to the main characters remains superficial. They don't feel love, or pain, or existential angst or any other human feelings that can make literature so interesting. 

Finally, there is not even a moral lesson to be learned, except that all our civilisation may be on the brink of total collapse because of a blind reliance on the internet, digital and AI. Environmentalists are systematically described as eco-fascists, while vegetarians and vegan are also not really appreciated. You would expect then that Q, the main character, shows some broader moral vision, yet he does want to create a better society, his only interest is selfish: to survive the IT Armaggedon. 

You get the gist. Not really good, but if you're interested in cheap entertainment, this may be your thing. 

Louis de Bernières - The Autumn Of The Ace (Harvill Secker, 2020) *

 Can it be that an author's writing completely deteriorates with the passing of time? Or is it the loyal reader who becomes more critical and difficult over time? 

I enjoyed the following novels by de Bernières: 

1. The War of Don Emmanuel's Nether Parts (1990)
2. Señor Vivo and the Coca Lord (1991)
3. The Troublesome Offspring of Cardinal Guzman (1992)
4. Captain Corelli's Mandolin (1994)
5. Red Dog (2001)
6. Birds Without Wings (2004)
7. A Partisan's Daughter (2008)

I thought they were funny, well written, interesting, original and often moving, with interesting characters, carefully crafted plots, creative and entertaining. Not "high" literature, but fun to read. 

In 2015, he published "The Dust That Falls From Dreams", which I found utterly boring. But OK, that may happen. So, full of enthusiasm I bought his latest novel, "The Autumn Of The Ace", which is as bad as the previous ones. The novel is situated in the same family and it has all the same problems as the previous ones: totally uninteresting characters, no plot, shallow human sentiments, no tension, no real development, dialogues for which a first year student of creative writing would get bad notes (use dialogues to illustrate the relationship between the speakers, not to share background information to the reader), etc, etc. 

I read 150 pages of the 310, and it might be that by some miracle the rest of the book is good, but the chances are slim. 

Disappointing and sad. 

Louis de Bernières - The Dust That Falls From Dreams (Harvill Secker, 2015) *

Louis de Bernières is een schrijver met ups en downs. Dit is één van de downs. "Captain Corelli's Mandolin" is een aanrader (niet te vergelijken met de film) en zo ook "A Partisan's Daughter".

In 'The Dust That Falls From Dreams', beschrijft hij het wel en wee van een upperclass Brits gezin tijdens en vlak na de Eerste Wereldoorlog. Rosie is verliefd op de Amerikaanse buurjongen Ash, die doodgaat tijdens de oorlog. Daniel, haar andere buurjongen van weleer komt dan weer op de proppen en Rosie en Daniel trouwen, maar Ash blijft ergens Rosies liefde bepalen en haar gevoelens voor de overledene komen tussen beiden in. Dat is in het kort de essentie van het verhaal. Redelijk sentimenteel en alles behalve boeiend.

Het gezin telt nog een zeer conservatieve moeder, een zeer ondernemende vader, en drie andere zussen die elk hun eigen karakter hebben. Alles speelt zich af op en rond het huis, en dat is zo saai als koude pap, inclusief eindeloze zijsprongen over honden en katten en ander niets terzake doende ballast. Tot overmaat van ramp, is de stijl van De Bernières redelijk vlak, hoewel hij zijn verhaallijn onderbreekt met brieven van de een of de ander.

Maar het mist spankracht, het mist artistieke visie, het mist creativiteit, het mist identiteit. Nu ja, het kan niet elke keer goed zijn.

Louis de Bernières - A Partisan's Daughter (Harvill Secker, 2008) ****

De Bernières schrijft met ups en downs. Zijn eerste romans, de Zuid-Amerikaanse trilogie die een kolderesk-epische strijd van gewone mens tegen macht en natuur beschrijft zijn heerlijke vertelsels die je van begin tot eind vastgekluisterd houden. Dan verhief hij dit alles tot op een hoger literair niveau met "Captain Correlli's Mandolin", een prachtig verhaal geschreven tegen de achtergrond van de Italiaanse bezetting van een Grieks eiland tijdens de tweede wereldoorlog. "Red Dog", is een grappig kortverhaal met een hond als hoofdfiguur. Zijn volgende grote roman, "Birds Without Wings", raakte verstrikt in een teveel aan historische berichtgeving (de opgang van Kemal Atatürk) en een gebrek aan personages waar ik me tenminste mee kon identificeren. Teveel woorden ook. Het bleef me niet boeien tot het eind. Maar met "A Partisan's Daughter" zit hij weer helemaal goed, en overtreft hij dan nog de verwachtingen. Weg zijn de epische elementen, weg is de afstandelijke alleswetende verteller, wel krijgen we de intimistische confrontatie tussen twee ik-figuren : een wat stoffige man die een mid-life crisis doormaakt en een exotische erotiserende Joegoslavische vluchtelinge, dit alles in de jaren tachtig, bij de opkomst van Tatcher en voor de dood van Tito en het uiteenvallen van de balkan. Het verhaal is simpel : de man benadert de jonge vrouw op straat, denkend dat ze een prostituee is, zij nodigt hem uit om naar haar verhaal te luisteren. En het hele boek gaat om haar verhaal. Elke dag of elke week komt hij terug om naar haar te luisteren, ze is als het ware een moderne Sheherazade die vertelt, niet om haar dood eindeloos uit te stellen zoals in de Sprookjes van 1001 Nacht, maar om de geslachtsdaad met hem uit te stellen. Naarmate het verhaal zich verder ontwikkelt, is het duidelijk dat beiden naar elkaar toegroeien. Het is totaal onduidelijk wat nu eigenlijk echt gebeurd is in Roza's verhaal, maar dat doet er weinig toe : haar verhalen zijn pogingen om impact bij Chris op te wekken, om na te gaan wat welk effect op hem heeft, en hem op die manier voor zich te winnen, terwijl zijn luisterbereidheid en interesse zijn gevoelens doen evolueren van zuivere lust naar oprechte belangstelling. In die zin reflecteert De Bernière over het vertellen zelf en de relatie tussen verteller/schrijver en luisteraar/lezer. Haar verhaal is natuurlijk fantastisch, beeldrijk en doorspekt met alle ingrediënten van het menselijk leven : politieke gruweldaden, persoonlijk machtsmisbruik, seksuele verlangens en misbruik, geweld, vooroordelen, maar ook liefde, medeleven, enz. De Bernière is een geboren verteller en vanuit de mond van Roza klinken al deze verhalen nog een stuk sappiger en geestiger. Hij weet ook altijd de perfecte toon te vinden om zowel het koldereske als de lustgevoelens in te tomen. Een knap geschreven, beheerst en sympathiek boek.