Eric-Emmanuel Schmitt - L'Evangile Selon Pilate (Albin Michel, 2000) **

Because I had read all the books I brought with me on a rainy holiday, I took this book from a 'book swap box' on a street somewhere in France. It describes the doubts of Jesus the day before his crucifixion in the first part, and in the second part Pontius Pilate starts his search for the missing body of Jesus. Schmitt is certainly not the first to re-imagine and re-write with a more modern perspective the stories of the New Testament. It's always an interesting exercise, especially when it's presented as here as a police investigation. Schmitt leaves many aspects hanging in a veil of uncertainty. Pilate remains doubtful, yet his wife Claudia is convinced and becomes a Christian. 

Schmitt presents the story with style, but in my opinion with little conviction. Pilate does not ask the right questions in my opinion. Many aspects remain untouched, as if Schmitt wants to use doubt as a possibility that the resurrection actually occured as described in the later gospels (of Matthew, Luke and John), but not in the earliest gospel of Mark, in which the tomb is just empty. And for reference, none of the four evangelists actually ever met Jesus. It is all based on hearsay. 

Many of the modernised versions of the bible have only one goal: to convert the doubtful to christianity, in the hope that the language and style of today might be more effective than the real scriptures. I think Schmitt's book does not fall into this category. It has literary merits. 

Eric-Emmanuel Schmitt - Madame Pylinska Et Le Secret De Chopin (Albin Michel, 2018) ****

 "Madame Pylinska ..." is a novella about a young man who wants to learn how to play the piano, because he wants to understand Chopin. His teacher, Madama Pylinska, is a very demanding and excentric character, who wants her student to understand life before he even touches a key of the keyboard. 

Eric-Emmanuel Schmitt is a wonderful stylist and his narrative of this story is brilliant: interesting, funny , light-hearted and very human. Of course the piano lessons are a metaphor for learning about life, about trying to understand feelings and by the effort of deep listening to nature and to other people, to understand the initial sentiments that created the music, and about how to make sure music continues to convey that initial sentiment. 

Music is not about notes, just like life is not about the superficial things we see. Schmitt takes us all to a much deeper and more meaningful level without moralising or too much philosophising. His wonderful story carries all that weight. 

Eric-Emmanuel Schmidt - La Nuit De Feu (Albin Michel, 2015) ***

This is the true story of French author Eric-Emmanuel Schmitt taking an organised trip in the desert of Algeria. One day, he gets distanced from the others and loses his way in the desert. Left on his own, he tries to stay where he is in the hope to be found again by the rest of the group. During the night he has a kind of mystical experience, abandoning himself to the overpowering night sky, abandoning all hope and concepts and labels, giving himself to the totality of nature, which makes him burn like a flame, full of energy and totally motionless.

I can understand the feeling, even if is totally irrational. It must have been a profound experience. Schmitt writes well. There is no plot. The novel evolves towards the experience I describe above, then he is found again, and they all go home. But something has changed in him.

Worth reading.

Eric-Emmanuel Schmitt - L'Evangile Selon Pilate (Albin Michel, 2000) ***

Ondanks mijn atheïsme ben ik gefascineerd door religie en de Bijbel, en mis dan ook geen kans om erover te lezen, vandaar mijn belangstelling voor deze roman van Eric-Emmanuel Schmitt van tien jaar geleden. Ik van hem al de plezierige novelle "Monsieur Ibrahim" gelezen.

In "L'Evangile Selon Pilate" beschrijft hij met evenveel mededogen het leven van Christus, eerst met Jezus als ik-persoon, vervolgens met Pontius Pilatus, de prefect van Jeruzalem, die wordt geconfronteerd met het verdwijnen van het lichaam van Jezus na de kruisiging. Het is geen grote literatuur, en zijn stijl is minder fris dan in de hoger vermelde novelle, maar het veranderen van het perspectief is wel interessant.

Jezus is echt betrokken bij wat er gebeurt, vindt zichzelf niet zo uitzonderlijk en zeker niet "hemels", en hij ergert zich mateloos aan de mensen die maar om mirakels komen vragen, alsof hij daartoe wordt gereduceerd door de hebberige menigte.

Het perspectief van Pilatus is even interessant, hoewel Schmitt de kans laat liggen om er een echt politie-onderzoek van te maken. Schmitt zelf is gelovig, zoals hij in het laatste hoofdstuk zelf uitlegt, maar hij heeft wel problemen met de dogma's die door de Kerk zijn opgelegd en met de bewuste vervorming van het Bijbels verhaal. Zijn benadering van het materiaal leidt wel tot interessante nieuwe ideeën, bijvoorbeeld dat Jezus geen andere keuze heeft om aan Judas te vragen hem te verraden, zijn arrestatie moet immers voor Pasen plaatsvinden, en als er geen verraad komt, waarom zouden ze hem dan arresteren? Jezus en Judas bereidden hun PR-stunt goed voor, omdat ze impact en drama wilden creëren.

Aan de positieve kant worden Jezus' visie op inclusie - het echte geloof maakt geen onderscheid tussen mensen, iedereen is welkom - en de boodschap van hoop wel zeer sympathiek en sterk voorgesteld.

Het is altijd goed een ander perspectief te krijgen op een oud verhaal.