Showing posts with label Jay McInerney. Show all posts
Showing posts with label Jay McInerney. Show all posts

Wednesday, December 23, 2009

Jay McInerney - Bright Lights, Big City (Vintage, 1984) ****


Slechts 120 pagina's dik, is dit toch een roman die 25 jaar geleden de literaire wereld beroerde, door de rechttoe-rechtaan schrijfstijl van McInerney, maar ook door het onderwerp : de New Yorkse yuppie die eigenlijk geen flauw idee heeft van de wereld en hoe hij zijn tijd anders kan doorbrengen dan door coke en ander spul te snuiven, en 's nachts de bars en night clubs af te dweilen, om dan overdag overeind te blijven in een op het eerste gezicht begerenswaardige job, maar die bij nader inzien redelijk uitzichtloos is.Gedurende het hele verhaal is hij ofwel high, ofwel dronken, ofwel heeft hij een dusdanig hardnekkige kater dat hij en moet snuiven en best ook wat drank kan gebruiken.

Naast de directe stijl, is ook het gebruik van de tweede persoon voor het hoofdpersonage een mooie stijltruuk, want het geeft het verhaal een wat meewarig gevoel van zelfmedelijden, en dat is natuurlijk wat de jij-persoon voelt, na het vertrek van zijn geliefde Amanda, modemodel van beroep, naar Frankrijk. Zijn lege leven wordt eigenlijk gevuld met cynische kommentaar op de samenleving en het zoeken van genot in drank en drugs. De modewereld, de uitgeverswereld, de media, ... ze moeten het allemaal ontgelden, maar tegelijk gecounterd door al even grote zelfspot, die een groot gevoel van menselijkheid verhult.

Zijn gebalde directe schrijfstijl is toch één van de meest opvallende en onderhoudende aspecten. 

"'Lunch' you say, before you can think better of it. The last time you told Alex you were on your way to lunch you needed a stretcher to get you back to the office."

"You are a republic of voices tonight. Unfortunately, that republic is Italy. All these voices waving their arms and screaming at one another. There's an ex cathedra riff coming down from the Vatican: Repent. Your body is the temple of the Lord and you have defiled it. It is, after all, Sunday morning, and as long as you have any brain cells left there will be a resonant patriarchal basso echoing down the marble vaults of your churchgoing childhood to remind you that this is the Lord's day. What you need is another overpriced drink to drown it out". 

In de metro : "At Fourteenth Street three Rastafarians get on, and soon the car reeks of sweat and reefer. Sometimes you feel like the only man in the city without group affiliation. An old lady with a Macy's bag sitting across from you looks around as if to ask what the world is coming to between these Dracula Jews and zonked-out Africans, but when you smile at her she quickly looks away. You could start your own group - the Brotherhood of Unfulfilled Early Promise".

Zijn typering van het te gemakkelijke meisje op de dansvloer als "the sexual equivalent of fast food" is ook geen slechte.

"Bright Lights, Big City" is leesplezier van begin tot eind, maar het heeft ook diepte.

Saturday, June 23, 2007

Jay McInerney - The Good Life ****


Jay McInerney is de auteur van het New Yorks hedendaags society-leven, gekend van Bright Lights, Big City, dat nadien werd verfilmd, en dat met een in vitriool gedoopte pen het leven beschrijft van de zeer rijke coke-snuivende jonge professionals. Dit boek beschrijft dezelfde setting, maar dan zovele jaren later, net na de schok van 9/11 . Het ineenstorten van de Twin Towers en de niet vermoede kwetsbaarheid van de Amerikaanse droom laat niemand onberoerd, en voor de meeste personages betekent dit een scharniermoment in hun leven, niet alleen omdat ze er rechtstreeks door getroffen werden door het verlies van geliefden, maar vooral omdat het hen verplicht na te denken over hun leven, hun concept van geluk, de diepgang van de waarden die hun leven zin geeft. Het hoofdpersonage is een vrouw van in de veertig, met twee jonge kinderen en een man die in de uitgeverswereld zit, en die het niet al te breed hebben (alles is relatief, natuurlijk ...). Ze werkt als vrijwilligster in een dranktent die brandweerlui bevoorraadt in de buurt van Ground Zero. Op een dag verschijnt uit de assen en het stof van de werken van de eerste dagen een vrijwilliger die bij haar zijn dorst komt lessen. Ook deze vroegere Wall Street tycoon heeft zijn job opgegeven en is op zoek naar zin in zijn leven. Van het een komt het ander en ze beginnen een relatie. Als ik ergens een hekel aan heb, dan zijn het wel relatieromans, maar de manier waarop McInerney deze roman ineenschuift, de manier waarop het boek is geschreven, de manier waarop hij erin slaagt om elk personage reëel te maken, de manier waarop hij die personages respecteert, de manier waarop hij de al te gemakkelijke valkuilen omzeilt, is absoluut schitterend. Er zijn geen clichés in dit boek, geen vlakke karakters, en als je denkt, dat is weer zo'n trut die alleen met haar uiterlijk of haar carrière bezig is, net dan brengt hij weer iets dat die mening doorbreekt. Wat uiteindelijk overblijft zijn zoekende individuen die zich allen met hun angst, hun hoop proberen vast te klampen aan de weinige houvasten die ze hebben, vast werk, een gezin, vrienden, hopend daardoor dat beetje geluk en zin te vinden, of die denken dat ze net door die houvasten los te laten dat geluk kunnen vinden, maar het niet durven. Van de verschillende romans die over 9/11 zijn verschenen is dit zeker de beste. Sterke aanrader.