Tahar Ben Jelloun is één van de leidinggevende Marokkaanse schrijvers, afkomstig uit Fez, maar nu voornamelijk wonend in Parijs. In "Au Pays", geeft hij het relaas van een oude man die net voor zijn pensioen staat en zijn leven en de wereld overschouwt. Hij begrijpt niets van het concept van pensioen, hij begrijpt al evenmin dat familie in deze nieuwe wereld zijn waarde heeft verloren, inclusief de rol van de kinderen om de ouderen op te vangen. Hij is zeer gelovig en volgt getrouw rituelen en gebeden, maar hij begrijpt niets van de gelovigen die hun geloof naar buiten toe beleiden, maar voor de rest zich hypocriet gedragen, hij begrijpt niets van het islamfundamentalisme, hij begrijpt niets van de interactie tussen Marokkanen in Frankrijk en hun Franse gastheren, hij verbaast zich over geweld en racisme.
Hij wil terugkeren naar Marokko en er een huis bouwen waar hij al zijn kinderen kan ontvangen. Mohamed in rechtschapen en eerlijk in hart en nieren, en vanuit die eenvoud bekijkt hij de wereld rondom zich. En dat kijken is hartverscheurend, want je kan niet anders dan immens veel sympathie voor de oude man te voelen, zowel voor zijn gevoelens als gedachten, wetend dat wat hij wenst eigenlijk een bijna kinderlijke droom is.
Een zeer gevoelig en relevant portret.
No comments:
Post a Comment