.jpg)
Zijn vorige roman, Tinkers, vond ik schitterend, en ik keek dus echt uit naar zijn nieuwe roman, die voorgaat in de familiegeschiedenis die in de eerste roman zijn aanzet vond.
Het verhaal begint bij de dood van Katie, de tienderdochter van de ik-figuur, Charlie Crosby, de kleinzoon van de hoofdfiguur van "Tinkers". Charlie's verdriet is te groot om te verwerken, en hij gaat er helemaal kapot van, stort in elkaar. Zijn vrouw Susan verlaat hem, en hij evolueert van kwaad naar erger : zelfverwaarlozing, pillen, pijnstillers, drank, diefstal ... tot hij op de rand van de dood belandt, en de grens tussen leven en dood beginnen vervagen in zijn visoenen en dromen, als een soort modern Orfeus die de onderwereld intrekt op zoek naar zijn geliefde.
Het grote verschil met Tinkers is de grotere toegankelijkheid van zijn taalgebruik, dat minder gezocht, maar ook minder lyrisch en aangrijpend is. Het eindresultaat is een heel droevig verhaal, waarbij je je afvraagt wat een auteur ertoe aanzet een dergelijk onderwerp te kiezen, of nog wat de literaire meerwaarde ervan is.
No comments:
Post a Comment