.jpeg)
Boualem Sansal vertelt in dit uitstekende "Rue Darwin" de geschiedenis van de laatste vijftig jaar, vanuit het perspectief van Yazid, die in tegenstelling tot zijn broers en zussen het land niet is ontvlucht eenmaal een diploma in de hand. Omdat hun moeder is overleden in Parijs, komt het gezin terug samen, als half-vreemden, met elk hun eigen geschiedenis en verhaal.
Dat van Yazid is het meest prangende, omdat hij zijn eigen afkomst probeert te ontdekken uit die duistere beginjaren in zijn leven, toen zijn grootmoeder, die op haar achttiende zelf stamhoofd werd, en zelf verder uitgroeide tot de grootste bordeelhoudster en maffiakoningin van Noord-Afrika, met vertakkingen in Tunesië en Marokko. Yazid gaat ook op zoek naar de Rue Darwin, de plek waar hij opgroeide in Algiers, en waar vele antwoorden moeten worden gevonden over waarom de zaken zijn verlopen zoals ze zijn, en wat de precieze relatie is tussen de vrouwen die hem hebben opgevoed, en vooral, om te weten wie hij zelf is.
Tegelijk is het ook een verhaal tegen de politieke achtergrond, van achterstelling door de kolonisator, van verdrukking in het totalitaire socialistisch regime in de decennia nadien onder president Boumedienne, en van de opkomst van het radicaal islamisme dat de jongste broer van het gezin in zijn greep heeft, de enige afwezige op de bijeenkomst. Sansal is net als zijn hoofdfiguur een overtuigd atheïst.
Een intieme, sombere, meditatieve, donkere, existentiële zoektocht naar de persoonlijke waarheid, en het meest autobiografische werk van de schrijver.
"Et puis les choses sont ainsi au pays, brutales et incompréhensibles, on y vit comme on vivait dans les temps médiévaux, dans l'effroi et le grouillement de la misère, se recroqueviller dans un coin avec les siens et se regarder mourir est ce qu'il y a de plus supportable à faire".
No comments:
Post a Comment