De auteur, Aglaja Veteranyi, werd geboren in de Roemeens gezin van circusartiesten dat in 1967, toen ze vijf jaar was, naar het Westen vluchtte. Met haar vader, moeder en oudere zusje, trokken ze Europa, Afrika en Zuid-Ameriak rond. Het is pas als ze op haar zeventiende in Zwitserland een vaste plek kreeg dat ze heeft leren lezen en schrijven, en lid werd van een theatergezelschap in Zurich. Dit is haar eerste roman die in 1999 in het Duits verscheen en zeer goed onthaald werd. In 2002 ontnam Veteranyi haar eigen leven.
Dat het boek vandaag eindelijk in het Nederlands verschijnt is een goede zaak. Het is een uitzonderlijk boek in vele opzichten. Het is geen echte roman met een plot, maar eerder een mijmering over het leven, vol verrassende perspectieven en inzichten, maar tegelijk ook een aaneenschakeling van korte scènes uit hun dagelijks leven, soms hards, soms grappig. Een opvallend aspect is hoe op zichzelf dit kleine gezinnetje staat. Ondanks hun permanent reizen, de wereld rond, beperkt hun wereld zich tot de woonwagen, de familiefilms die de vader maakt, de circusacts die ze moeten opvoeren. Het is alsof er buiten dit gezin amper iets bestaat. Het enige relaas van een buitenwereld is de tijdelijke kostschool waar zij en haar zusje moesten verblijven tijdens enkele jaren in Zwitserland.
Het is een boek dat je in een ruk uitleest en dat kan op een paar uur zelfs. Toch zijn er veel passages en zinnen om even bij stil te staan. Absurde gedachten of kleine observaties die je verplichten je te verplaatsen in de jonge vrouw die dit ooit schreef. Iemand die zich losweekte van een situatie van mensen die zelf vluchtten voor een andere situatie, en die ondanks haar nieuw ontdekte mogelijkheden toch geen raad meer wist met haar bestaan.
En die titel? Staat die 'in' daar niet teveel in? Nee, het kind is effectief aan het koken in de polenta. Het boek probeert dit gruwelijk raadsel in elk geval te beantwoorden.
No comments:
Post a Comment