Hoewel 'Les Prépondérants' de Grand prix du Roman de l'Académie française 2015" kreeg, heb ik het lezen halverwege het boek stopgezet. In de jaren '20 van de vorige eeuw daalt een Amerikaanse filmploeg neer in Nahbès, een niet nader beschreven plek ergens in Tunesië, een gebeurtenis die niet alleen de autochtone bevolking in verschillende kampen drijft, maar ook met argwaan wordt bekeken door de Franse bezetter ten tijde van het 'protectoraat', bij wie de 'colons' beducht zijn voor de Amerikaanse visie op rassengelijkheid en democratie, die de sociale orde dreigen te verstoren. Op zich is dit een prima uitgangspunt voor zowel een krachtig verhaal als een maatschappijkritisch document, maar het boeit me niet. De karakters zijn half uitgewerkt, of teveel karakters komen aan bod, die onderling wel verschillen maar allen op dezelfde golflengte zitten qua manier van denken, en alle Amerikanen spreken Frans, en zo ook de Oostenrijkse die de Tunesische hoofdfiguur op de boot ontmoet, en het zijn allen kenners van de Franse literatuur waar ze vrijelijk uit kunnen citeren ...
Dan hoop je dat er dan toch een stijl wordt gebruikt die boeit of anders is, maar ook dat krijgen we niet, wel een redelijk directe stijl, lineair en verhalend, schetsmatig vaak. Of heb ik iets echt fundamenteels over het hoofd gezien? Ik weet het niet. Mijn tijd is te kostbaar om het uit te vissen.
No comments:
Post a Comment