Sunday, November 23, 2008

Junot Díaz - The Brief Wondrous Life Of Oscar Wao (Penguin, 2008) ***

Nederlandse titel : Het Kort Maar Wonderbare Leven Van Oscar Wao

Deze debuutroman van Junot Díaz kent verschillende gezichten. Het verhaal start met de beschrijving van het droevige leven van Oscar Wao, van Dominicaanse afkomst, dik, sociaal gehandicapt, nerd, wanna-be schrijver, hunkerend naar een lief, geobsedeerd door science fiction and computer games. Voeg daar nog aan toe dat elke andere zin enkele Spaanse woorden bevat om het wat meer couleur locale te geven, en ik had eigenlijk zin om er de brui aan te geven, vrezend dat ik met een tweede "Confederacy of Dunces" te maken had (te mijden!). Maar wanneer het perspectief verschuift van Oscar naar de vriend van zijn zus, en dan naar zijn moeder, en naar zijn zus, dan breekt het boek helemaal open, in zijn volle tragiek en menselijkheid, in een moderne vorm van de typisch Latijns-Amerikaanse traditie, het verhaal van enkele generaties tegen de achtergrond van de dictatuur van Trujillo in de Dominicaanse Republiek. Voor wie het nog niet zou gelezen hebben : Mario Vargas Llosa's "The Year Of The Goat" beschrijft de laatste dagen van Trujillo's leven, en is een absoluut meesterwerk (zeker lezen!).

Díaz heeft een zeer directe stijl, bijna een spreekstijl, met een sterk gevoel voor straattaal wat leidt tot een sterk "hier en nu" gevoel bij de lezer en dus ook een sterke betrokkenheid. Hij slaagt er ook goed in om het tempo hoog te houden, ondanks de verschillende door elkaar geweven persoonlijke geschiedenissen. Hoe meer het boek evolueert, hoe beter het wordt : emotioneel geladen, krachtig geschreven, warm menselijk, humanistisch, geestig vaak, en schitterend beheerst gestructureerd. Het is echter niet de "literary triumph" die andere blogs ervan maken. Wel de moeite waard.

Chuck Palahniuk - Snuff (Jonathan Cape, 2008) ***

Ik kon het niet laten, de nieuwe Palahniuk lezen. Het verhaal is weer voorbij de grens van het welvoeglijke, wat dat ook moge zijn : een porno-koningin ("porn queen") wil het wereldrecord neuken verbeteren tot een gang-bang door 600 gezonde vrijwilligers (getest en goed bevonden). Maar Palahniuk zou Palahniuk niet zijn mocht hij dit niet op een originele en creatieve manier belichten : vanuit het perspectief van drie mannen die in de wachtzaal hun beurt afwachten. En uiteraard is de goorheid al even erg onder de mannen zelf als wat zich achter de deur afspeelt, van chips drijvend in gemorste cola tot pis op de vloer, en andere viezigheden. Het verhaal zelf is gebaseerd op het echte record dat Annabel Chong ooit heeft gevestigd, en dan nog wel vanuit een "feministische" motivatie, gotbetert. Het is een typisch Palahniuk boek : je wordt als lezer met je neus in de ziekelijke en meelijwekkende zwakheid van de mens geduwd, zonder omwegen, zonder enige suggestie, maar dan geleid door een gids die weet wat schrijven is : gedreven, scherp, puntig, perfect gecomponeerd, met heel wat wetenswaardigheden over seks in de geschiedenis, van de promiscue Romeinse keizerin Messalina over Adolf Hitler tot Annabel Chong. Hij vervalt echter in een soort karikatuur van zichzelf, vind ik, gedreven door het succes en een sterke commerciële machine die elke halve dollar uit zijn initiatieven zal persen. Zie zijn website voor meer info. Entertainend, maar niet meer.