Er is zoiets als Amerikaanse schriftuur. En ik denk dat die het gevolg is van cursussen creatief schrijven die in de VS aan vele aankomende schrijvers wordt opgedrongen. Hun schrijfstijl begint dan meer en meer op elkaar te lijken, en dit boekje is daar een mooi voorbeeld van. Die tips houden in van in "medias res" te beginnen, in het midden van een scène, de personages niet te beschrijven, maar hun karakters duidelijk te maken door hun manier van dialogeren en de inhoud van wat ze zeggen, en gaandeweg terug te gaan in de tijd door de context te schetsen. De kern van het verhaal blijft de wisselwerking tussen de verschillende personages in het heetst van hun interactie. De stijl is direct en zonder franje.
Zo ook in dit boekje, dat kortverhalen bevat over Amerikaanse soldaten tijdens of vlak na de oorlog in Irak. Klay was zelf in Irak en weet dus waarover hij het heeft. De verhalen zijn kort, bikkelhard en vlot geschreven. Het gaat om verminkte mensen die dingen deden die ze zelf niet bevatten. Een soort Viëtnam-literatuur in een nieuwe versie. Het enige niet vlot leesbare, en soms opzettelijk gedaan, zijn de eindeloze opsommingen van militair jargon en afkortingen.
Wie graag realistische verhalen in een rechtoe-rechtaan stijl lijst, is dit een aanrader.
No comments:
Post a Comment